یكی دیگر از سوالات بسیار مهم در انتخاب كفش، پاشنه‌دار بودن آن است كه  البته در خانم‌ها مصداق بیشتری می ‌یابد. كفش‌های پاشنه تخت، چون حالت  ضربه‌ گیری در پاشنه ندارند، هنگام راه رفتن باعث درد پاشنه می‌ شوند. پس  پاشنه باید وجود داشته باشد، اما كفش‌های پاشنه بلند هم، به طریق دیگری سبب  آزار و درد پا می ‌شوند.
زنان ده برابر بیشتر از مردان از درد  پاها‌یشان شكایت دارند و دلیل آن پوشیدن كفش‌های پاشنه بلند است كه پنجه آن  تیز بوده و به انگشتان پا فشار می ‌آورند.
پوشیدن كفش‌های پاشنه بلند و غیراستاندارد دارای عوارضی است:
عوارضی  مانند انحراف انگشت شست پا، میخچه، تاول و خمیدگی انگشتان، دردهای مزمن  كمر ، دردهای مفاصل ، زانو ،پاشنه پا و خستگی‌های زودرس، پیامد مستقیم  استفاده از چنین كفش‌هایی است.
با شروع تابستان و گرم‌تر شدن هوا، انواع  دیگری از كفش‌ها موسوم به كفش‌های تابستانی یا صندل وارد بازار می‌ شوند.  این كفش‌ها نسبتاً باز بوده و امكان تبادل هوا میان بیرون و درون كفش را  فراهم می ‌آورند و باعث می ‌شوند كه گرما در كفش ایجاد نشود، اما همین  كفش‌ها هم استانداردهای خاص خودشان را دارند.
نكته مهم این است كه پا  در هنگام حركت باید در یك حالت ثابتی بماند. در كفش‌هایی كه پشت باز هستند،  هنگام حركت، یك انرژی صرف بیرون نیفتادن آنها از پا می ‌شود و این‌ كفش‌ها  باعث خستگی بی ‌مورد می ‌شوند.
بعضی از صندل‌های ظریف زنانه یك بند  نازك در قسمت عقب دارند. بندهای نازك به علت قطر كم، فشار بیشتری روی یك  نقطه از پا متمركز می‌ كنند و باعث آزار آن می‌ شوند. پوشیدن این كفش‌ها در  درازمدت، باعث التهاب تاندون آشیل پا می‌ گردد كه بسیار دردناك و  آزاردهنده است، ولی به افرادی كه مایل به پوشیدن صندل هستند توصیه می کنیم،  اگر قصد پیاده ‌روی‌های طولانی‌ تر از 20 دقیقه را دارید، به هیچ ‌وجه  صندل نپوشید و از كفش‌های استاندارد دیگر استفاده كنید.
بیشتر مردم در  انتخاب كفش به زیبایی و رنگ و طرح آن دقت می ‌كنند نه به فاكتورهای  استاندارد آن و این باعث آزارهای درازمدت در آنها می ‌شود.
امیدواریم  فرهنگ پوشیدن كفش و اطلاع‌ رسانی در این زمینه آن قدر زیاد شود تا به ‌جایی  برسیم كه در واقع كفش‌های استاندارد را دوست داشته باشیم و بخریم.